Alkoholizm jest ciężką przewlekłą chorobą, która oprócz alkoholika dotyka także całą rodzinę. Ciężko jest samemu wyzwolić się z choroby alkoholowej, wzmaga to fakt, że bliskie osoby alkoholika, tuszują problem na zewnątrz. Dzieje się tak dlatego, że alkoholizm postrzegany jest jako coś wstydliwego. Jak rodzina reaguje na alkoholizm? Różnie. Mogą to być postawy autodestrukcyjne, nadodpowiedzialność, potrzeba ciągłej kontroli osoby pijącej w nadziei, że uda się go powstrzymać od dalszego picia. Oprócz tego dochodzi przemożny lęk bycia porzuconym, a także lęk przed zmianą, która mogłaby doprowadzić do rozstania z partnerem. To wszystko prowadzi do zaburzeń, nazywa się je współuzależnieniem. Osoba współuzależniona charakteryzuje się tym, że nie potrafi skoncentrować swoich myśli na niczym innym, niż na piciu swego małżonka.
Jak się zachowuje osoba współuzależniona?
Osoba współuzależniona wciąż myśli tylko o alkoholiku. Jej uczucia, postępowanie kręci się wokół powstrzymania alkoholika przed spożyciem alkoholu. W ten sposób utrwala się sztywny schemat postępowania, który pijącego partnera. Współuzależniona osoba nie myśli o swoich potrzebach i nie wyobraża sobie życia poza funkcjonującym układem, mimo że układ ten jest dla niej bardzo uciążliwy. Jest drażliwa, podenerwowana, odczuwa wewnętrzny chaos. Tylko terapia dla osób współuzależnionych może pomóc wyzwolić się jej ze szponów współuzależnienia.